ನೆನಪಿನ ಮನೆಯಲಿ
ಒಂದು ಕೋಣೆ ತೆಗಿದಿದೆ.
ನನ್ನ ಕರೆದಿದೆ,ಬಾಲ್ಯವ ತೆರೆದು
ಕಣ್ಣಿಗೆ ಮುಸುಕು ಬಂದಿದೆ.
ಮರೆತ ಮನವು
ನೆನಪುಗಳೊಡನೆ ಸಾಗಿದೆ.
ನಾ ತಿಳಿಯದೆ, ಬಾಲ್ಯದ ಬಯಕೆಗೆ
ಅಪ್ಪನ ಕೊಡುಗೆ ಕಂಡಿದೆ
ಖುಷಿ ಸಾಲದೆ.
ಗುರಿಯೊಂದಿಗೆ.
ಗೆಳೆಯರ ಬಳಗದಿ
ಕೂಡಿ ಮಾಡಿದ ಕಥೆಯಿದೆ.
ಒಂದು ವ್ಯಥೆಯಿದೆ,ನನ್ನಯ ತಪ್ಪಲು
ಅಮ್ಮನ ವಾದವು ಪರವಿದೆ.
ನನಗರಿವಿದೆ.
ನಗುವ ಮನಸು
ಹೇಳದೆ ಕೇಳದೇ ಮರೆಯಾಗಿದೆ.
ಗೊತ್ತಾಗಿದೆ,ವಯಸ್ಸು ಎಂಬುದು
ನಗುವನೆ ಕೊಂದು ಹಾಕಿದೆ.
ಗೊತ್ತಾಗದೆ.
ನೆನಪಿನ ಮನೆಯಲಿ
ಒಂದು ಕೋಣೆ ತೆಗೆದಿದೆ.
ನನ್ನ ಕರೆದಿದೆ, ಬಾಲ್ಯವ ತೆರೆದು
ಕಣ್ಣಿಗೆ ಮುಸುಕು ಬಂದಿದೆ.
ಸಂಕೇತ ಜಿ ಎಮ್ ತೀರ್ಥಹಳ್ಳಿ.
Sprbbbbb
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
Delete